Zawartość
Fizjoterapia w chorobie Parkinsona odgrywa ważną rolę w leczeniu tej choroby, ponieważ zapewnia poprawę ogólnego stanu fizycznego pacjenta, której głównym celem jest przywrócenie lub utrzymanie funkcji i zachęcenie do wykonywania samodzielnych czynności codziennego życia, lepsza jakość życia.
Nie wyklucza to jednak konieczności przyjmowania leków wskazanych przez geriatrę lub neurologa, będąc jedynie sposobem na uzupełnienie leczenia. Dowiedz się więcej o leczeniu choroby Parkinsona.
Cele fizjoterapii choroby Parkinsona
Fizjoterapeuta musi jak najwcześniej działać zgodnie z planem leczenia, w którym podkreśla się następujące cele:
- Zmniejszenie ograniczeń funkcjonalnych spowodowanych sztywnością, powolnym ruchem i zmianami postawy;
- Utrzymanie lub zwiększenie zakresu ruchu zapobiegające przykurczom i deformacjom;
- Poprawiona równowaga, chód i koordynacja;
- Zwiększona pojemność płuc i ogólna wytrzymałość fizyczna;
- Zapobieganie upadkom;
- Zachęcanie do samoopieki.
Ważne jest, aby cała rodzina była zaangażowana w leczenie pacjentów z chorobą Parkinsona, tak aby zachęcać do aktywności również w domu, ponieważ dłuższe przerwy mogą zagrozić celom.
Fizjoterapia z lekkimi ciężarami
Ćwiczenia fizjoterapeutyczne w chorobie Parkinsona
Ćwiczenia należy zlecać po ocenie pacjenta, podczas której zostaną ustalone krótko-, średnio- i długoterminowe cele. Najczęściej stosowanymi rodzajami ćwiczeń są:
- Techniki relaksacyjne: należy je wykonywać na początku sesji, aby zmniejszyć sztywność, drżenie i niepokój, poprzez ćwiczenia rytmiczne, polegające na przykład na powolnej i uważnej równowadze tułowia i kończyn.
- Rozciąganie: najlepiej wykonywać samodzielnie przy pomocy fizjoterapeuty, w tym rozciąganie ramion, tułowia, obręczy barkowej / biodrowej i nóg;
- Ćwiczenia czynne i wzmacniające mięśnie: najlepiej wykonywać je w pozycji siedzącej lub stojącej, poprzez ruchy rąk i nóg, obroty tułowia, przy użyciu kijów, gumek, piłek i lekkich ciężarów;
- Trening równowagi i koordynacji: odbywa się poprzez czynności siedzenia i stania, obracanie tułowia w pozycji siedzącej i stojącej, odchylanie ciała, ćwiczenia ze zmianą kierunku i przy różnych prędkościach, chwytanie przedmiotów i ubieranie się;
- Ćwiczenia postawy: zawsze należy wykonywać je patrząc na wyprost tułowia i przed lustrem, aby osoba była bardziej świadoma prawidłowej postawy;
- Ćwiczenia oddechowe: oddech jest prowadzony czasowo za pomocą kija do ramion, oddychanie przez przeponę i większa kontrola oddechu;
- Ćwiczenia naśladowania twarzy: zachęcanie do ruchów, aby otwierać i zamykać usta, uśmiechać się, marszczyć brwi, dąsać się, otwierać i zamykać oczy, dmuchać w słomkę lub gwizdać i dużo przeżuwać;
- Trening chodu: staraj się korygować i unikać ciągnięcia, wykonując dłuższe kroki, zwiększając ruchy tułowia i ramion. Możesz robić oznaczenia na podłodze, chodzić po przeszkodach, trenować chodzenie do przodu, do tyłu i na boki;
- Ćwiczenia grupowe: pomagają uniknąć smutku, izolacji i depresji, przynoszą więcej stymulacji poprzez wzajemne zachęcanie i ogólne dobre samopoczucie. Można używać tańca i muzyki;
- Hydroterapia: ćwiczenia w wodzie są bardzo korzystne, ponieważ pomagają zmniejszyć sztywność w odpowiedniej temperaturze, ułatwiając tym samym ruch, chodzenie i zmianę pozycji;
- Trening transferowy: w bardziej zaawansowanej fazie musisz zorientować się w prawidłowy sposób, aby poruszać się w łóżku, położyć się i wstać, podejść do krzesła i udać się do łazienki.
Generalnie fizjoterapia będzie potrzebna na całe życie, więc im atrakcyjniejsze sesje, tym większe zaangażowanie i zainteresowanie pacjenta, a co za tym idzie, lepsze efekty.